Kocimiętka to bardzo popularna roślina ogrodowa, hodowana głównie ze względu na swoje walory estetyczne, ale także przez wydzielane substancje odstraszające muchy i komary. Charakteryzuje ją duża wytrzymałość – może rosnąć praktycznie na każdym rodzaju podłoża i jest odporna na niskie temperatury. Kocimiętka znana jest jednak głównie ze względu na szczególne uznanie wśród kotów, zarówno domowych, jak i tych dziko żyjących. Można ją bez wahania nazwać kocią używką, często stosowaną w różnorodnych kocich zabawkach. Koty uwielbiają się o nią ocierać, lizać ją i bawić się, wykazując przy tym duże podniecenie. Warto jednak wspomnieć, że nie wszystkie koty są na nią wrażliwe. Badania wykazują, że około 30% kotów nie reaguje na kocimiętkę w żaden sposób. 

Czym jest kocimiętka? 

Kocimiętka (Nepeta cataria) to popularna roślina ogrodowa osiągająca wysokość od 50 do 100 cm. Posiada charakterystyczne sercowate liście z ząbkowanymi brzegami oraz drobne liliowe lub białe kwiaty zebrane w kłosy. Rozróżnić możemy ponad 250 gatunków tej rośliny, z czego większość bez problemu wyrośnie na każdym rodzaju gleby. Jest to bowiem bardzo odporna roślina, która do życia potrzebuje tylko wody i dostępu do słońca. Oprócz popularnego wśród miłośników mruczków zastosowania jako “koci narkotyk”, kocimiętka ma swoje zastosowanie również w medycynie, produkcji perfum czy u pszczelarzy. Okazuje się bowiem, że przyciąga nie tylko czworonogi, ale też pszczoły. 

Czym przyciąga do siebie kocimiętka? 

Alaskan malamute to silny, pokaźnej budowy zwierzak wykorzystywany pierwotnie jako pies zaprzęgowy na terenach mroźnej Alaski. Psiaki te były nieocenione w codziennym życiu Inuitów, służąc im głównie swoją siła w ciągnięciu ciężkich ładunków, a do tego w ekstremalnych warunkach klimatycznych. Geneza ich nazwy wynika bezpośrednio z regionu, w którym żyły - Alaski, a jej drugi człon “malamute” odnosi się do samych Inuitów, z których można było wyróżnić grupę zamieszkującą właśnie te tereny - “Mahlemutowie”. Charakterystyczną cechą tych czworonogów jest ich gęsta, dwuwarstwowa sierść oraz puszysty ogon, które razem doskonale chroniły przed zimnem.  

Historia powstania rasy 

Historia alaskan malamute sięga setek lat wstecz i jest ściśle związana z życiem i kulturą rdzennych mieszkańców Alaski, znanych jako Mahlemutowie. To właśnie od tej grupy Inuitów pochodzi nazwa rasy. Mahlemutowie żyli w surowym, arktycznym klimacie i potrzebowali silnych, wytrzymałych psów, które mogłyby transportować ciężkie ładunki na duże odległości, a na dodatek w ekstremalnych warunkach pogodowych. Był to bowiem lud koczowniczy, który zamieszkiwał tereny od wschodniej części Grenlandii do Cieśniny Beringa.  

Dalsze losy tej rasy były związane m.in. z amerykańską gorączką złota, która wybuchła na Alasce w XIX wieku. Prawdziwy bum na złoto spowodował, że malmuty jako psy idealnie przystosowane do tych terenów chętnie wykorzystywane były do przewozu i transportu towarów. 

Pomimo setek lat istnienia, pierwszą oficjalną...